Πέτρος Αλέπης: Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός

Ο Πέτρος Αλέπης ξεκίνησε την ομιλία του με τα λόγια του ίδιου του Μπελογιάννη κατά τη δίκη του: «Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών. Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του. Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: Να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σε αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω…». Με αφορμή αυτά τα λόγια, ανέδειξε ότι ο Μπελογιάννης έδειξε τη μεγάλη ηθική υπεροχή των κομμουνιστών ενάντια στους βασανιστές, τους δωσίλογους, τους υπερασπιστές του καπιταλισμού που τότε με την πιο άγρια μορφή κυνηγούσαν, φυλάκιζαν, εξόντωναν τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, όπως και ανθρώπους που έστω στήριζαν, βοηθούσαν τον αγώνα του Κόμματος και του κινήματος.

Ο Π. Αλέπης απαντώντας στο ερώτημα από πού αντλούν τη δύναμη «οι χιλιάδες Μπελογιάννηδες που έχουν βγει από τα σπλάχνα του ΚΚΕ», σημείωσε: «Πάντα το ΚΚΕ ήταν έτοιμο για κάθε θυσία για το συμφέρον της εργατικής τάξης, του λαού. Δεν το κάνουμε αυτό γιατί είμαστε υπεράνθρωποι ή γιατί δεν έχουμε και εμείς αδυναμίες. Έχουμε, όπως όλοι οι εργάτες, όπως όλη η φτωχολογιά. Έχουμε όμως επίγνωση ότι αν έχεις συνειδητοποιήσεις το δίκιο και αποφασίσεις να παλέψεις για αυτό, αν έχεις καταλάβει ποιο είναι το ταξικό σου συμφέρον και ποια η αποστολή σου, αν έχεις αποφασίσει όχι γενικά να ζήσεις όπως λάχει, αλλά να ζήσεις για τα υψηλότερα και πιο ευγενικά ιδανικά, τότε δεν σε τρομάζουν οι κακουχίες, οι στερήσεις, η τρομοκρατία, ακόμη και ο θάνατος. Τότε περιφρονείς αυτούς που σε καλούν να σκύψεις το κεφάλι».

Το στέλεχος του Κόμματος τόνισε ανάμεσα σε άλλα ότι 64 χρόνια μετά την εκτέλεση του Ν. Μπελογιάννη οι κομμουνιστές αντλούν διδάγματα σήμερα, στη σκληρή πάλη που διεξάγουν ενάντια στα μονοπώλια, στον καπιταλισμό. Όπως είπε, «το πιο βασικό συμπέρασμα είναι ότι όσο δύσκολες και να είναι οι συνθήκες, η κατάσταση, όσο και να έχει χειροτερεύσει ο συσχετισμός δυνάμεων, δεν πρέπει να το βάζεις κάτω. Πρέπει αντίθετα να έχεις επίγνωση της κατάστασης, να μπορείς να την κρίνεις αντικειμενικά, αλλά να μην ολιγωρείς, να μην σε παίρνει το ρεύμα της ηττοπάθειας».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του αναφέρθηκε στις προσπάθειες που κάνουν αστοί και οπορτουνιστές, που διαστρεβλώνουν την Ιστορία, «αγιοποιώντας» πρόσωπα, ηγέτες του επαναστατικού κινήματος αποφορτισμένα από τον αληθινό τους ταξικό προσανατολισμό, ώστε να τους μετατρέψουν σε ακίνδυνες φιγούρες για την καπιταλιστική εξουσία σήμερα: «Αυτό τους νοιάζει, το σήμερα, γι’ αυτό διαστρεβλώνουν κατάφωρα το χθες» ήταν ανάμεσα σε άλλα το σχόλιό του.

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Π. Αλέπης, και με αφορμή τις εξελίξεις γύρω από τον πόλεμο, το προσφυγικό δράμα, την επίθεση που εξαπολύει η κυβέρνηση, η ΕΕ και η εργοδοσία στα εργατικά – λαϊκά στρώματα, κάλεσε τους εργαζόμενους να μπουν στον αγώνα, να συμβάλουν στην εδραίωση της Λαϊκής Συμμαχίας και να ισχυροποιήσουν το ΚΚΕ.

Τέλος υπογράμμισε: «Το δικό μας κίνημα έχει πολύ βαθιές ρίζες μέσα στην εργατική τάξη αυτής της χώρας. Πολλοί πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να μας διαλύσουν. Με τις ναπάλμ, τις εκτελέσεις, τα εγκλήματα, αλλά και το δηλητήριο του οπορτουνισμού. Δεν τα κατάφεραν. Τη δουλειά που ξεκίνησαν οι κομμουνιστές και στη χώρα μας πριν 97 χρόνια, που σημάδεψαν με τα κόκκινα γράμματα τη σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος, εμείς πατώντας γερά στην ίδια την κοινωνική πραγματικότητα λέμε: Το μέλλον μας είναι o σοσιαλισμός, ο παρηκμασμένος καπιταλισμός αργά ή γρήγορα θα γίνει μια θλιβερή προϊστορία».

Συγκίνηση προκάλεσε το καλλιτεχνικό πρόγραμμα

Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα που παρουσίασαν μέλη και φίλοι του ΚΚΕ προκάλεσε την έντονη συγκίνηση των παρευρισκομένων.

Μέσα από ποιήματα, αφήγηση που περιλάμβανε τη συγκλονιστική απολογία του Ν. Μπελογιάννη, λόγια του Πωλ Ελυάρ κλπ., τραγούδια και θεατρικά στιγμιότυπα αναδείχθηκε η ηρωική στάση που απορρέει από την πίστη στην κομμουνιστική ιδεολογία και την πεποίθηση ότι ο καπιταλισμός θα ανατραπεί. Όπως τονιζόταν και στην παράσταση: «Ο Νίκος Μπελογιάννης πήρε τη σκυτάλη της υπέρτατης θυσίας από την Ηλέκτρα, από τους διακόσιους της Καισαριανής, από τον Λιγδόπουλο, από τους χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, που έδωσαν τη ζωή τους για την απελευθέρωση της κοινωνίας από τα δεσμά του καπιταλισμού.

Ήταν παιδί της επαναστατικής δύναμης της εποχής μας.

Της εργατικής τάξης. Και αγωνίστηκε για τις πιο υψηλές αξίες που γνώρισε η ανθρωπότητα.

Τις κομμουνιστικές αρχές και επιδιώξεις».

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.