Μικρογραφία της εικόνας που διαμορφώνεται σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής, αποτέλεσε το τελευταίο δημοτικό συμβούλιο (11/10/2012), για τον απολογισμό της διοίκησης για το έτος 2011.

Την ίδια ώρα που γίνεται παντού καθαρό ότι δεν φτάνει η καλή διαχείριση και οι καπάτσοι διαχειριστές, ούτε για να κρατηθούν τα προσχήματα σε ότι έχει να κάνει τις λαϊκές ανάγκες, η διοίκηση του Δήμου επαίρεται που κατάφερε να μοιράσει ψίχουλα και υποτυπώδη υποκατάστατα κοινωνικών υπηρεσιών. Αναγνωρίζει το “ασφυκτικό κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο”, όχι για να ενημερώσει και να προετοιμάσει την πάλη ενάντιά του, αλλά για να σηκώσει τα χέρια ψηλά σε ότι αφορά  τα 120 παιδιά που έμειναν εκτός παιδικών σταθμών, τις  κοινωνικές δομές του δήμου που αποψιλώνονται, τα σχολεία που δεν έχουν χαρτί ούτε για φωτοτυπίες, ενώ ακόμα δεν είναι βέβαιο αν θα έχουν πετρέλαιο για το χειμώνα, τους εργαζόμενους στο δήμο που δουλεύουν σε συνθήκες εργασιακής γαλέρας(2 μηνες 5μηνες συμβάσεις ) και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.

Οι τοποθετήσεις των υπολοίπων παρατάξεων (ΔΑΔΑ-ΜΑΖΙ-Κίνημα στην Πόλη-Ανεξάρτητος) κινήθηκαν στην «πεπατημένη» – άσφαιρη αντιπαράθεση που συναντάμε στο επίπεδο της κεντρικής πολιτικής σκηνής, μακριά από το διακύβευμα των πολιτικών εξελίξεων και τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, συσκοτίζοντας το ρόλο που καλείται να παίξει σήμερα η Τοπική Διοίκηση ως διαχειριστής της πιο ακραίας φτώχιας του λαού από τη μια και ως υλοποιητής της αντιλαϊκής πολιτικής σε όφελος της πλουτοκρατίας από την άλλη. Άλλωστε η πλειοψηφία των παρατάξεων αυτών έχει συνειδητά στηρίξει με νύχια και με δόντια τη νέα διοικητική δομή(Καλλικράτης).

Η παράταξη της Λαϊκής Συσπείρωσης μέσα από την τοποθέτηση της επικεφαλής της στο δημοτικό συμβούλιο, ανέδειξε τη “συνέπεια” της διοίκησης του δήμου στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής σε βάρος των εργαζομένων που ζουν στο δήμο μας. Ανέπτυξε τη θέση της παράταξης ότι στη σημερινή συγκυρία οι δημοτικές παρατάξεις έχουν δύο επιλογές: ή να αποτελέσουν τον λογιστικό υπάλληλο του κράτους, με ότι αυτό συνεπάγεται για τα λαϊκά συμφέροντα ή να βρεθούν στο πλάι των εργαζομένων που βάλλονται, όχι με την αστική “φιλανθρωπία” και την αλληλεγγύη της εκκλησίας και των ΜΚΟ, αλλά μαχητικά, διεκδικητικά,    πολιτικά, αναδεικνύοντας τους υπεύθυνους και παλεύοντας μαζί με τους εργαζόμενους, τους ανέργους,  τους φοιτητές , τις γυναίκες, όσους βάλλονται από τη βάρβαρη πόλιτική, για μια διαφορετική κατεύθυνση συνολικά της κοινωνίας και της οικονομίας, που οι λαϊκές-κοινωνικές ανάγκες θα είναι στο επίκεντρο.

Άξια δημοτική διοίκηση στη σημερινή συγκυρία,  δεν είναι αυτή που θα αρκείται στο να μοιράζει όλο και περισσότερα ψίχουλα στους πολλούς και όλο και περισσότερα κέρδη στους λίγους.